بسمه تعالی
به بهانه اکران فیلم (شهر هرت)
و آثاری دیگر در همین راستا

شهر هرت

عجب شهر هرتی است و کسی را پروایی نیست و ملالی ترا نمی آزارد ، باور نداری بیا مترش کن .....
  آقای سوپر استارِ بیگ مستر ، که با شاه فالوده نمی خورد و یک تیم چند نفره ، لیوان چای سر صحنه اش را کنترل و استرلیزه میکنند و اِهِن و تولوپ ش را صد تا گاری شش اسب ، نمی کشد ، نمیدانم چطور می شود که اینجور بی محابا ، اینگونه کلام های خاص را بر زبان می راند و آب از آب تکان نمی‌خورد ، طوری که ، دیگر قبح این اصوات ، بواسطه تکرار مکرر اندر مکررش ، توسط همه سوپر استار های پرده نقره ای ، ریخته شده است .
و حالا شده الگوی موفقیت برای همه هنرمندان!!!!
  حالا چرا گوش ممیزیون و قوانین ارشادیون ، این همه پنبه آلود شده که برایشان امری مصطلح شده است و بالسویه ....
  حتما و بی گمان از آن کاسه های مخصوص که روی نیم کاسه هایشأن را پوشانیده ، در دست گرفته اند و بوی بد این ضد رفتارهای فرهنگی ، مشام شان را نمی آزارد .
  قدیم تر ها ، وقتی که یکی از بچه ها ، غیظ ش را با کلامی شبیه به همین کلام سر هم بازی اش خالی می کرد ، بزرگتر هایی بودند که به ارشاد او می پرداختند و بعنوان تیر خلاص ، می گفتند که دهانت آلوده شده است و برو دهانت را آب بکش ، و آنوقت آن بچه بود و شیر آب و ده ها بار شستشوی دهان ش که حالا حالا ها پاک نمی شد .
  ولی حالا قافیه آنقدر باز است که ذکر خیلی چیزهای متفاوت و حتی بزرگ تر هم ، حجم دهانشان را ، نه پُر و نه آلوده نمی کند .
  راستی خانواده مسئولین محترم و خود گرامی شان به کدام سینما یا سالن تأتر می روند که اینگونه کلام ها در آن محیط ، حضور ندارد و این در و دروازه ای که گاهی آنها را عبور نمی دهد و در مقابل این سوراخ های سوزنی شکل که همه چیز را مجاز میکند و عبور می دهد ، که ، اگر بخواهند و موافق باشند ، چه جایگاهی دارد ؟
و تغییر یکصد و هشتاد درجه ای ، در نوع نگاه شأن را چگونه باید توجیه کرد ؟
احمد معین قفقازی

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا